Skip to main content

Para 'San Nga Ba? (Ito'ng Blog Ko)

Marahil ay tinatanong mo na
Kahit nga klasmeyt ko tinanong niya na
Sa akin, kung para 'san nga ba?
Ano nga ba?
Bakit nga ba?
Talaga ba?
Aba! Aba! Aba! Namimihasa ka na

 Pagtawanan ba naman ako
Nung habang natataranta at nauutal pa 
Sabay sabi ng 'Ewan ko?'
Eh... Pa'no?
Naikwento ko lang naman 
Na may blog ako
Nakuha ko pa nga'ng ilagay yung URL
Sa bio ng Instagram account ko
Oh 'di ba ang kapal ko?

 Kaya siguro napunta ka dito
At nagawa mo pa'ng basahin 'to
Aksidente mo kasi na-click yung link
Na nasa profile ko
O baka ginusto mo?
Nagbabakasakaling may sikreto ako
Kaya ang tanong ko naman sa'yo kung ano?
'Yung totoo?

 Pero kahit ano pa'ng katwiran 'yan 
Taos pusong pasasalamat ko naman
Dahil sa simpleng pag-visit lang
Ito ang nais ko na iyo'ng malaman
Bilang ng bumibisita muli ay nadagdagan!
Ikaw ang gagawing inspirasyon at magiging dahilan

 Kaya ang tanging pakiusap
Ako ay pagbigyan
Dahil wala naman ako'ng hilig
Sa pag-post ng status ko 
Sa mga social media na 'yan
Eh... Ano nga ba ang dahilan?
Ba't nagkaroon ako ng account sa mga ganyan?
Para mag-exist lang naman ang pangalan
Sa kakaibang mundo na dala niyan

Malaking tulong din naman 

Dahil mga happy moments ko 

May napaglalagyan

Pero hindi ibig sabihin malaking atensyon ay kailangan

Nagpapainggit o mayabang ang dating man?

Hindi iyon ang intensyon naman

Iniipon ko lang 

Para balang araw may babalikan


 Kaysa naman 
Kung ano-ano ang nababasa't nakikita
Hindi tuloy alam kung ano'ng pinupunto n'ya
Pwede namang sarilihin at ipasa-diyos mo na
'Yung tipong bahala na si karma
Na-gets mo ba?
Baka hindi pa?
Parang gan'to lang ba:

 Ramdam namin 'yung sakit kasi nasugatan ka, sumelfie pa!
May umaway sa'yo tapos na-badtrip ka, sumelfie pa!
Nag-break kayo ng syota mo, may luha! 
Halata nga, sumelfie pa!
Kailangan na i-post mo pa ba?
Lokong 'to! With caption na nga, may mura pa?
Kung may personal na pinagdadaan ka?
I-P.M. mo ko ha?

 Pero 'wag ka!
Nang dahil d'yan mas madali na ako ma-reach!
Natuto na lang gamitin bigla kahit wala'ng nag-teach
Ipunin ko man ang mga likes ko 
Hindi ko naman 'yun ikaka-rich
Teka, napakamot ako sa ulo..
Nagkaron' yata ako ng itch?
Sa pagpapaputi ng damit gumamit ng Tide Bleach

 Ngek! Ang dulo'y magkakatunog nga
Ngunit ang kuwento'y hindi na tugma
Sa tingin ko ito'y hudyat na
Ako at ang aking panulat ay kailangan ng magpahinga
Subalit huwag ka'ng mag-alala
Dahil hindi ito ang wakas pa!

 Kung ang tanong mo ay 'May susunod pa ba?'
Aba! Taas noo na sasabihing maka-aasa ka!
Huwag ka nga lang sana magsawa
Dahil sa aking blog, ikaw ang natatanging biyaya
Oh siya! Sa katanungang 'Para san nga ba?'

Ako'y umaasang 
Nasagot ko na.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Near Thirty

  Before You Jump to Conclusions: Ayoko mag tunog Emo dito, OK? It’s a reminder lang para sa akin ito.. A reminder na hindi makipag deal masyado sa emosyon ko. Malapit na tayo sa 30s (Wag mo na tanungin kung ilang taon na ako ngayon) People start being too emotional… Pagtapak ng 30s. At mas lalong lalala sya.. pag sapit ng 40s Kaya nga daw may sinasabing, “Life begins at 40” Unti-unti mo na daw kasi mara-ramdaman yung bigat ng mundo Mare-realize na hindi habang buhay, malakas yung katawan mo, etc. That’s according sa mga nababasa ko at pinapatunayan yan ng mga taong nasa paligid ko.   Yes, as of now I surrounded people who are at that stage. Hindi lang physical health ang problem na nai-share nila Also, their mental health. They are talking about anxiety and depression.. How life being so hard for them, The career,  Financial Status, And yung pinaka masakit na kwento na narining ko? About their families. Yung pamilyang nabuo nila....
Post a Comment
Read more

What We Really Need To Do?

Di muna tayo magtutunog makata.  Pero ayaw ko din naman na seryosohin mo ‘to masyado. Wala akong makausap about dito, parang sasabog na ata utak ko kakaisip. Babawasan ko lang. hehe And I just want to leave it here.   “The more I learn, the more I realize how much I don’t know”   Kapag ang topic ay investments  At pagdating sa usaping risk and reward, mostly ang mga tao umaatras. Aayaw kapag malaman nila kung gaano kalaki yung risk. Kapag kinuwento mo, “pwede ka dito talagang ma wipe out”. Mawawalan na agad sila ng pag-asa ‘ni hindi pa nga nagsisimula. Hindi ko din naman kasi talaga sila masisi at matutulungan kapag umabot sila sa point na yun. Syempre ang bottom line dun, that’s your hard earned money,  At the end of the day, ikaw pa din ang mag de-desisyon para sa sarili mo.   Siguro nga, wala pa talaga akong alam. Lalong-lalo na sa mga ganitong klase ng sitwasyon sa buhay ko. Kung ano-ano ang sinusubukan, parang wala ng dire...
Read more

Attention Residue

  2012 noong nagsimula akong maging curious in software development. After I graduated from high school mas lumawak pa yung curiosity ko And I decided na yun na ang kunin kong course pag dating ng college. Di ko akalain na magiging ganun ako ka-passionate dito. Dumating pa sa point na parang ayoko ng matuto ng iba,  Parang naka-settle na yung utak ko sa ganung knowledge. Kasi takot mawala sa focus or may makalimutan na related sa programming. Ganun. In an early stage of being an I.T. student. Nakapag-create agad ako ng dalawang web application na almost 95% yung production, As in almost done sya pare! (Mga panahon kasi na ‘yun, kapag 2 nd year student ka pa lang, impressive na ‘yun) Grabe lang yung sipag noon  Parang naibuhos ko dun lahat ng energy at ideas ko Pagtungtong ko ng 4 th year as a student Unti-unting nabubuo yung doubts Started asking myself... “Kaya ko pa bang ituloy ‘to?” “Ito ba gusto kong gawin araw-araw?” “Ito ba yung gusto kong career ...
Read more